BAYRAM MÜBÂREKLER!
[MİLEGİRT’E YEÑİLDE UĞRAYAN QURUÇAY QAYANI – SÉLİ]
Veqti ki bayram yétişdi, xalq tamâmen şâd olar
Her kimin var qüssesi, dilden çıxıp dilşâd olar
Öldürerler qoç quzu, çölmeklerinde dad olar
Bayram axşâmı çıxarlar damlara pîr u cavan
Kelbe Qul, Memmed Hesen, Necme Bağır, Hâcı Zaman
Ét teveccüh erzime, tâ éyleyim âgah seni
Yandırıplar od hamı, her damda baxsan görseni
Be’zi sesler Kelbe Kövser, be’zi sesler Sûsen’i
Elqerez damdan inerler, boş qoyarlar damların
Qız, gelin, arvat, uşaq bâhem yiyerler şamların
Be’ziler göz yoldadır belke gele şîrin canı
Bâcısı ya qardaşı, ya qız, ucâ boy oğlanı
Tâ xetircem’ olmasa göz yolda, açmaz sırfanı
Bir de gördün buq vurur, geldi Erak’dan bir maşın
Gözlerin rövşen xanım! oğlun gelir yâ qardaşın
Nâgehan bir ses gelip, gûya çalırlar qâpını
Zâhiren xoşhâl olup, amma qalıpdır bâtini
Héy diyer öz özüne kimdir çalan bu qâpını?
Hövllen qapını açar, elde çemêdandır durup
Éy Xuda can! şükr ola, şîrîn canoğlandır durup
Elqerez xoşhâl olurlar ehl-i xâne serbeser
Qovm u xîş u aqrabâdan héy diyerler vér xeber
Yol xarabdır, tâza gelmiş, çox çekipdir derdiser
Göylü istir béş deqîqe istirâhet éyleye
Amma qoymazlar onu zerre ferâğet éyleye
Bilmeyen bilmez ki bu şehrden gelir, arxdan gelir
Üstü bâşı xerreli, dağdan gelir, bağdan gelir
Yol xarab, mâşın batıp, bû şehr-i Téhran’dan gelir
Var yéri vérsin cavab, éy qonşumuz oğlu ağa!
Gétmişem arx artmağa, üstüm bulâşıp palçığa
Ve ….
Éy qızım, téz yığ, getir câm u qaşıq, desterxanı
Su, soğan, turşu, qatıq, şerbet, lavaş, mis baydanı
Men de getirrem özüm yékke qara qâzançanı
Şükr-i Allâh’ı édin, be’den şamız méyl éyleyin
Nâgehan ger gelse séyl, yüz qaçmağa méyl éyleyin
[Quruçay şaqqıldadı]
On béş il bundan qabaq bayram gécesinden diyim
Qûruçay şaqqıldadı, séylin cefâsından diyim
Séyl Milegirt’e gelip, hardan harâsından diyim
Çox yéri vîrân édip, çömçe qazançânı yédi
Kâsa boşqâbı udup, nimçe nemekdânı yédi
Séyl Milegirt’e gelip, “Bayram Mübârekler!” diye
Harda var murğ u pilav, qırmız fetirlerden yiye
Altı géçi, béş qoyun, on bir şişeklerden yiye
Xalq töküldü mescide hâlı perîşan, derd ile
Biz günahkârıq, xetâkârıq, Xudâya rehm éle!
Alnını möhre qoyup hâcet namâzı qılacaq
Destemâzı ola ya olmâya râhet qılacaq
Séyl de rehm éylemiri, her yéri qâret édecek
Séyl aqa! Rehm éyle sen, mal u davar tevlededir
Kendu var, buğda yémiş var, béyle bilme derredir
Kîşiler götdü bélin, fovri qaçıplar küçeye
Çırmalı, çekmeli, elcekli, qaçıplar küçeye
Qızlar, arvatlar, uşaqlar da qaçıplar küçeye
Mülkülü, Köhne Mehel geldi tamâşâya tamam
İsfend âyı yıxdın évi, Tir’le Murdâd’a selam
Çığırırlar, yığlıyırlar séyl u véyl geldi, havar!
Âxılıp tevle davarlıq, qırılıp mal u davar
Islanıp palçıq olup yarma, cov u her neme var
Heyet u tevle, samanlıq qatışıp bir bîrine
Qâlaq u kerme, odunluq qârışıp bir bîrine
İzzet bala! qaç getir daş, vergeni möhkemledek
Barat çığırma, sebr éle! bilmirem héç nemédek
Tevle âxar, sığır öler, xetrimiz cem’ éyleyek
Kelbe Qûl, çâğır Bâğır téz gele sîmân getire
Palçığı su aparı, dört dene yorqan getire