روستای فامرین حدودا در 90 کیلومتری شمال غربی اراک با جمعیتی کمتر از 1000 نفر قرار دارد. از لحاظ آب و هوا تقریبا سرد و خشک بوده و در زمستان معمولا سرد و در تابستان آب و هوایی گرم و معتدل دارد. تا فاصله 5 کیلومتری این روستا تقریبا هیچ کوه یا کوهپایه ای وجود ندارد. بیشتر مردم این روستا به کشاورزی و دامداری اشتغال دارند و درآمد اصلی اکثر خانواده ها از راه کشاورزی است که معمولا در کنار آن و در قسمتی از خانه به پرورش دام می پردازند. پرورش خانگی دام، مرغ و ماکیان که تقریبا در همه منازل روستا مرسوم است نه تنها باعث درآمد برای خانواده می شود بلکه نیاز آنها به شیر، فرآورده های لبنی، گوشت و تخم مرغ را تامین می کند. حریم مزارع کشاورزی اهالی روستا به شعاع چند کیلومتر اطراف روستا است که بخشهایی از آن در سالهای اخیر به علت نبود آب عملا بی استفاده مانده است. بخش اعظمی از این مزارع که روزی متعلق به ارباب روستا دکتر حسن بهادری بوده است، پس از پایان دوران ارباب سالاری، به نسبت مساوی بین اهالی تقسیم شده است و به همین علت مزارع کشاورزان معمولا قطعه قطعه و جدا از هم است که ساکنین تاکنون هیچ اقدامی برای رفع این اشکال نکرده اند.
باغهای ساکنین هم در حاشیه و فاصله کمی از روستا قرار دارد. باغهای بزرگ انگور که در بین و اطراف آن درختهای آلو، زردآلو، سیب و هلو کاشته شده است، در کنار جویهای طبیعی آب با عطر علفهای طبیعی و گل های پونه، منظره و محیطی بسیار دیدنی و نشاط آور در فصلهای بهار و تابستان خلق می کنند.
در کنار روستای فامرین از سالها قبل یک کاریز قنات به نام دمیرغه حفر شده بود که در کنار تپه ای مصنوع به همین نام جاری بود. این تپه بقایای یک قلعه بزرگ قدیمی است که به کلی ویران شده و به شکل یک تپه بزرگ در آمده است. این قنات تقریبا در سال 78 به علت بهره کشی بیش از حد از چاه های کشاورزی اطراف، پس از سالها به کلی خشک شد.
شاید مهمترین دغدغه امروز مردم فامرین عدم اطمینان به آینده شغلی خود است. زیرا خشکسالی های چند ساله اخیر و پایین رفتن شدید سطح آبهای زیرزمینی منطقه و عدم امید به حمایت های دولت، مردم این روستا را به شدت نگران کرده است. شاید به همین علت باشد که تقریبا همه جوانان روستا یا به شهر مهاجرت کرده اند و یا تصمیم دارند این کار را بکنند.

برگرفته از وبلاگ فامرین