اعتیاد يك بيماري بسیار حیله گر، فریبکار و اسرار آمیز و است. بیماری اعتیاد می خواهد تا ما را به همان وضعیت سابق که به آن عادت کرده و احساس راحتی می کنيم بازگرداند. افکار ما به ویژه در دوره سم زدائی و خماری ممکن است بهم ریخته شود و تنها روزهای خوب مصرف را به یاد بیاورد. افکار معتادگونه تلاش می کند ما را متقاعد کند که دوران اعتیاد هم چندان دوره بدی نبوده است و از ما می خواهد تا همه بدبختی ها و نابسامانی هائی را که مصرف مواد مخدر بر سر ما و اطرافیانمان آورده است فراموش کنیم. باید در این دوره ما بايد بتوانیم با افکار معتادگونه مان مقابله کنیم و آنرا را به چالش بكشانيم و واقعیت هائی را که اعتیاد برسرمان آورده است به یاد بیاوریم.
اگر خماری حالت بسیار آزار دهنده ای پیدا کرد و جداً به این فکر افتادید که دوباره مواد مصرف کنید با خودتان فکر کنید و ببینید با از سرگرفتن مصرف مواد مخدر چه وضعیتی برای شما پیش خواهد آمد. واقعیت این است که رنج و عذاب خماری پس از مدت کوتاهی از میان خواهد رفت اما باید دید بعد از آن چه پیش خواهد آمد. با مصرف مواد مخدر مشکلات و مصائب شما از میان نخواهند رفت بلکه سيكل ویرانگر بیماری بار دیگر از سر گرفته خواهد شد. مدتی طول نخواهد کشید که دو باره به همان نقطه شروع باز خواهید گشت، یعنی مشکلات شما بدتر از گذشته خواهد شد و این امکان وجود دارد که شما دیگر امکان و شانس بهبودی را پیدا نکنید. بسیاری از معتاديني كه برای تحمل رنج خماری به مصرف مواد روی آورده اند ، سرنوشتی جز مرگ نداشته اند.
وقتی که مصرف مواد را قطع کرده و از خماری در عذاب هستیم باید رفتاری کاملا عاقلانه و معقول داشته باشیم تا بتوانیم این دوره دشوار را تحمل و آنرا پشت سر بگذاریم. باید بدانیم برای چه تصمیم گرفته ایم پاک شویم و چه عواملی باعث شده اند تا به فکر ترک اعتیاد بيفتیم. باید به خود یادآور شویم که خماری حالت موقت دارد و برای رهائی از چنگ اعتیاد چاره ای جز تحمل خماری نداریم چون خماری بخشی از روال پاک شدن جسم ما از سم مواد مخدر است. باید با خود مهربان و ملایم باشیم و اجازه دهیم تا این دوره سپری شود.
باید بدانیم که خماری برای همیشه ما را عذاب نخواهد داد هرچند در روزهائی که از خماری رنج می بریم ممکن است تصور کنیم که نمي توانيم ترك كنيم. جسم و روانی که خداوند به ما داده است بسیار قوی هستند و ما سر انجام بهبودی خود را به دست آورده و افراد سالمی خواهیم شد. وقتی که بر اثر خماری رعشه گرفته و عرق سرد سراسر بدن شما را پوشانده است ، وقتی چهار ستون بدنتان بر اثر خماری درد کشیده و شبهائی را كه بدون یک لحظه خواب سپري کرده اید لبخند بزنید و به خود بگوئید درست است که عذاب می کشم اما در مسیر رهائی از اعتیاد قدم بر می دارم . دیگر اجازه نمی دهم که مواد مخدر بر من حکومت کند. به اندازه کافی قوی هستم که همه این مشکلات را تحمل کنم و اجازه نخواهم داد تا بیماری من مرا شکست دهد.

بیماری مزمن ما

هر موقع كه دوباره به سراغ مواد مخدر می روید، بدانید که در واقع با زندگي خود بازي مي كنيد. در جلسات انجمن اين شعار را بارها مي شنويم كه مي گويد " این آخرین مصرفمان نبود که باعث بدبختیمان شد بلکه اولین بار مصرفمان بود." منظور از این شعار این است که با شروع دوباره مواد ما کنترل را از دست می دهیم و دوباره خود را در چرخه باطل قرار می دهیم؛ چرخه ای که می تواند ما را با خطر مرگ روبرو کند .برخي از ما معتادان در حال بهبود ی دوباره شروع به مصرف می کنیم؛ به این گمان که می توانیم همان مقدار پیش از ترك را دوباره استفاده کنیم و این طرز فکر غلط باعث مرگ بسیاری از ما می شود. باید توجه داشته باشیم که پس از مدتي پرهيز از مواد مخدر ميزان تحمل جسمي ما در برابر مواد مخدر به شدت كم مي شود و به همين علت وقتي مصرف دوباره مواد مخدر را شروع مي كنيم، ميزان مواد مخدري كه مصرف مي كنيم به مراتب بيشتر از آن است كه بدن ما بتواند آن را تحمل كند.

مساله جالب ديگر این است که بسیاری از ما که طعم بهبودی را چشیده ایم، دیگر از مصرف مواد مخدر لذت نمی بریم اما دوباره مواد استفاده می کنیم چون این راهی است که یک عمر عادت کرده ایم که با مسائل زندگیمان مقابله کنیم. استفاده از مواد آسان ترین و طبیعی تری کاری است که ما بدون فکر کردن به آن رجوع می کنیم. با وجود اين، حتي در صورت لغزش بايد توجه داشته باشيم كه این يك شكست نيست. آيا كسي كه از بيماري ديابت در عذاب است اگر يك روز شیريني و شكر مصرف كرد پرهيز از شیريني را كنار خواهد گذاشت، يا كسي كه از ناراحتي قلبي رنج مي برد اگر يك روز فراموش كرد تدابيري را كه براي كنترل بيماريش لازم است انجام دهد آيا زندگي خود را به نابودي خواهد كشاند و ديگر براي درمان خود تلاش نخواهد كرد؟ بايد بدانيم كه لغزش جزئي از فرآيند بهبودي ما محسوب مي شود. بسياري از ما به علت مزمن بودن بيماري، لغزش می کنیم. علاوه بر اين، بهبودی از اعتیاد یعنی تغییر کامل طرز فکر و راه و رسم زندگی. اين كار چندان آسان نيست و بي ترديد با پستي و بلندي و فراز و نشيب همراه است. ما فقط با کارکرد ۱۲ قدم می توانیم با زندگي جديد سازگاري و هماهنگی داشته باشیم. اگر دوباره مواد مصرف کردیم نباید خود را سرزنش کنیم بلکه باید با خود مهربان باشیم. باید ماهیت بیماري خود را درک كرده و بدانیم که بهبودی از این بیماری تا چه اندازه سخت و دشوار است.

بهترين طرز برخورد با لغزش این است كه اين حالت را براي خود نوعي تجربه به حساب بياوريم و از خود بپرسیم لغزش می خواهد چه درسی به ما بدهد که به فرآیند بهبودی ما کمک کند. بايد بدانيم كه امروز کسی هستیم که حق انتخاب داريم. مي توانيم از لغزش به عنوان بهانه اي براي سرزنش كردن و احساس شكست و درماندگي استفاده كنيم و از اين طريق بهانه اي براي ادامه مصرف مواد مخدر به دست آوريم يا اينكه با اين پديده بطور مثبت و نوعي تجربه آموزشي نگاه كنيم. مي توانيم با خود بگوئيم درست است كه دوباره به سراغ مواد مخدر رفتم چون این کاری هست که یک عمر بطور غریزی و طبیعی با آن سرگرم بودم اما اجازه نخواهم داد تا اين مرا به ادامه مصرف و نااميدي و بدبختی بکشاند. عقل و منطق خود را به كار خواهم بست و اجازه نخواهم داد تا دوباره اسير و قرباني بيماري اعتياد شوم؛ چون امروز حق انتخاب دارم و علاوه بر این خدايی دارم که از من مواظبت می کند. به جای احساس ناامیدی و بدبختی به خاطر لغزش، باید با یک طرز فکر حقیقی و مثبت به لغزشمان به عنوان یک تجربه نگاه کنیم، چون لغزش باعث می شود تا ما بهتر بتوانیم به ماهیت بیماری خود پی ببریم و یاد می گیریم که در آینده چه کارهائی را بايد انجام دهيم و چه كارهايي را نباید انجام دهیم تا بتوانم بهبودی خود را حفظ کنم. اما بايد توجه داشته باشيم وقتی که لغزش می کنیم باردیگر کنترلمان را از دست می دهیم و وسوسه فكري و ویار جسمي ما دوباره بر می گردد، یعنی مغز و جسم ما دوباره فعال می شوند. احتمال اینکه بخواهیم مصرفمان را ادامه بدهیم بسیار زیاد است چون مصرف مواد به ما احساس لذت و آرامش می دهد گرچه می دانیم این راه سرانجام به بدبختی و جهنم ختم می شود.

نکته دیگر این است که بسياري از ما ممكن است پس از لغزش احساس گناه كنيم و با خود بگوئيم كه ما انساني ضعيف هستيم و در تلاش خود براي بهبودي از بيماري اعتياد شكست خورده ايم. ممكن است بيماري ما بخواهد ما را گول بزند و متقاعد کند که برنامه ۱۲ قدم در مورد ما موثر و کارگر نیست یا اینکه غرورمان به ما اجازه ندهد که دوباره به انجمن بازگرديم. بايد از چنين افكار و انديشه هائي پرهيز كنيم و متوجه باشیم که این بیماری اعتیادمان است که ما را دوباره به چنگ انداخته است. باید به یاد داشته باشیم که بسیاری از ما معتادین درحال بهبودی، لغزش کرده ایم و این اتفاق را جزئی از روند بهبودیمان به حساب می آوریم. بعضی از ما حتی سپاسگزار این تجربه بوده ایم چون باعث کارکرد بهتر قدمهايمان شده است. نبايد فراموش كنيم كه طول پاكي همگی ما فقط ۲۴ ساعت است و هیچ کس در بین ما به خاطر لغزش بهتر یا بدتر محسوب نمی شود. نبايد فراموش كنيم كه همه ما كه در انجمن گردهم مي آئيم، معتاداني هستيم كه با مشكلاتي روبرو هستيم. در واقع مي توانيم با در ميان گذاشتن تجربه هاي خود درباره لغزش به ديگران درباره اين پديده اطلاعات و آگاهي لازم را فراهم آوريم و از اين كار خود احساس خوبي داشته باشيم كه توانسته ايم به ديگران نكات تازه اي را درباره لغزش آموزش دهيم. نبايد فراموش كرد كه ما معتادان نيز انسان هستيم، انساني كه از يك بيماري مزمن و جدي در عذاب است. شايد لغزش اين فرصت را فراهم آورد تا اطلاعات بيشتري درباره بيماري خود به دست آوريم و بدانيم كه با چه نوع بيماري سر و كار داريم و در نتيجه براي حفظ بهبودي خود هر روز بهتر از روز قبل، از خود مواظبت و مراقبت كنيم.

ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺑﯿﻤﺎﺭﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﺧﺎﺹ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ
ﻭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﺸﺌﺎﺕ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ . ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻭﺳﯿﻊ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﺸﻮﺩ ﺣﺘﻤﺎ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎﯼ ﻣﺮﮔﺒﺎﺭ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻤﯽ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﮐﺸﻒ ﻭ
ﯾﺎ ﺍﺑﺪﺍﻉ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻟﺬﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻌﺎﻝ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎﻝ ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ . ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﺛﺮﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﯿﺎﺕ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﻤﻦ ﻣﻌﺘﺎﺩﺍﻥ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﯼ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺫﮐﺮ ﻣﯿﻨﻤﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﮐﻦ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻭﻝ ﺟﺴﻤﯽ ـ ﻣﺜﻞ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺼﺮﻑ - ﺗﻨﺒﻠﯽ - ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ - ﺗﻦ ﭘﺮﻭﺭﯼ - ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻣﻔﺮﻁ - ﻭ . .
ﺩﻭﻡ ﺭﻭﺍﻧﯽ - ﻣﺜﻞ ﺑﯽ ﺛﺒﺎﺗﯽ ﺩﺭ ﺷﺨﺼﯿﺖ - ﺍﻧﺰﻭ ﺟﻮﯾﯽ -ﺗﺎﺋﯿﺪﻃﻠﺒﯽ - ﺗﺮﺱ - ﺍﻧﮑﺎﺭ - ﺧﻮﺩﺁﺯﺍﺭﯼ - ﺩﯾﮕﺮﺁﺯﺍﺭﯼ - ﭼﻨﺪ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ - ﺧﻮﺩﺷﯿﻔﺘﮕﯽ - ﺷﯿﺪﺍﯼ ﻭ . . .
ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ - ﻣﺜﻞ ﺑﯽ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺑﯽ ﺍﯾﻤﺎﻧﯽ ﯾﺎﺱ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﻭﭘﻮﭼﮕﺮﺍﯾﯽ ﻭ ..
ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ - ﻣﺜﻞ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ - ﺧﺸﻢ - ﮐﯿﻨﻪ - ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ - ﺯﻭﺩ ﺭﻧﺠﯽ - ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮﺯﯼ - ﺭﻧﺠﺶ ﻭ ...
ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﯿﻢ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭼﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻭﺳﯿﻊ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺟﺴﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﻠﻢ ﻃﺐ ﺑﺸﻮﺩ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﺭﮐﻦ ﺩﻭﻡ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺻﻮﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﺎ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﭼﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﺧﯿﺮ ﻋﻠﻢ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻬﺎﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺳﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ( ﺭﻭﺍﻧﺸﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ۵۳ ﺭﺷﺘﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ) ﺍﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﻫﺮﭼﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ۰ ۰ ﺷﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﻓﺮﺍ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﻬﮑﺸﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﺴﺨﺮ ﻧﻤﺎﯾﺪ . . ﺷﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺭﺍﺯ ﺁﻓﺮﯾﻨﺶ ﭘﯽ ﺑﺒﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺑﺸﺮ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺩﻫﻠﯿﺰﻫﺎ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺮ ﺩﺭﮔﻢ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﻌﺘﺎﺩ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﺮﻣﻮﺯ ﻭ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ . ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻭ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺻﻮﺭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﯾﺎ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻨﻈﺮ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺮﺩﺭﮔﻢ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻃﺒﻌﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . . . ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎ ﻣﻮﺍﺩﯼ ﯾﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻮﻫﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺁﻥ ﺧﻼﻫﺎ ﻭ ﺗﻌﻠﻘﺎﺕ ﺭﺍ ﺳﺮﮐﻮﺏ ﮐﻨﺪ ..... ﺁﯾﺎ ﻭﺍﻓﻌﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺩﺭ ﮐﻞ ﺩﺭﺩ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯿﻬﺎ ﺩﺍﻧﺴﺖ ؟ ﺁﯾﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺭﺍ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﺪﻡ ﻧﻔﺲ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻘﻞ ﺩﺍﻧﺴﺖ ؟ ﺁﯾﺎ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﻋﺘﯿﺎﺩ ﺭﺍ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻧﺘﯿﺠﺘﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ؟ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﻮﺍﻝ ﻫﺎﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ۱۲ ﻗﺪﻡ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺳﻌﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﻮﺩ . ﺩﺭ ﻫﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﯿﻢ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﮐﻠﯽ ﺁﻥبر ﺁﺋﯿﻢ .

ﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺷﺮﺡ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﺪﺍﻡ
ﺻﺪ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺁﯾﺪ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ