اری اغاز دوست داشتن است/ گرچه پایان راه ناپیداست

من دگر به پایان نیندیشم/ که همین دوست داشتن  زیباست

تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست

راهرو گرصد هنر دارد توکل بایدش

شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی

هر لحظه به دام دگری پــا بستی

گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم

آیا تو چنان که می نمایی هستی

                                                                                                                                                                                     خیام

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا

یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

اي غم ، تو که هستي از کجا مي آيي؟
هر دم به هواي دل ما مي آيي
باز آي و قدم به روي چشمم بگذار
چون اشک به چشمم آشنا مي آيي!

یا رب نگاه کس ، به نگاه کسی آشنا نکن

گر میکنی کرم کن و از هم جدا مکن.

علی شیرازی

نیمه شب پریشب گشتم دچار کابوس
دیدم به خواب حافظ تو صف اتوبوس
گفتم سلام حافظ گفتا علیک جانم
گفتم کجا میروی گفتا خودم ندانم
گفتم بگیر فالی گفتا نمانده حالی
گفتم چگونه ای گفت در بند بی خیالی

یک سبد با تو گفت و گـــــو دارم

با ســــــتاره که پیـــــش رو دارم

پشت هر پنجره که می آیــــــی

دســـــتهای پـــــــــــــر آرزو دارم

بغض نشـکفته ام ترک برداشت

گفـــــــتم آقا مـــــــــن آبرو دارم

خلـــــــوتی پر ز رنگ و رویا بود

حس و حالی که در سبو دارم

دست دل قفل شد به پنجره اش

هــــــرچه دارم همه از او دارم

تورا من چشم در راهم / شبا هنگام که میگیرند شاخه ها رنگ تلاجن.....ا