شناسنامه شهید علی اتابکی

مزار مطهر شهید علی اتابکی

مزار مطهر شهید والامقام علی اتابکی آرمیده در گلزار شهدای تهران

شادی ارواح طیبه شهدا رحمه الله لمن یقرالفاتحه اخلاص مع الصلوات

مزار مطهر شهید علی اتابکی در قطعه 26 ردیف 90 شماره 8 بهشت زهرا (س) قرار دارد.

وصیت نامه مرا روی تابوتم بگذارید

شهید "علی اتابکی" در وصیت نامه اش چنین گفته است: انتظار دارم که وصیت نامه ام را با خط درشت در تشیع جنازه ام بر روی تابوت بگذارید که منافقین بدانند من راه خدا را با چشم باز انتخاب کرده ام و با خون خود سیل ساختم که همه دژخیمان روی زمین را غرق نماید.

زندگی نامه شهید علی اتابکی

شهید علي اتابكی نهم مرداد 1341 ، در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش عبدالله و مادرش دره الصدف نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. سی ام مهر 1361 ، با سمت مسئول تداركات در سومار توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شکم، شهيد شد. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.

کوچه شهید علی اتابکی واقع در منطقه 12 تهران نزدیک پارک شهر

وصیت نامه شهید علی اتابکی

به نام الله پاسدار حرمت خون پاك شهيدان

وصيتنامه شهيد علي اتابكي

من المومنين رجال صدقوا ما عاهد و الله عليه و منهم من قضي نحبه و منهم من ينتظرومابدلواتبد يلا

بنام خداوند بخشنده مهربان و با درود به رهبر كبير انقلاب اسلامي ايران امام خميني.

و با سلام به تمامي شهيدان مكتب شهيد پرور ، مكتب تشيع و سلام بر مادر مهربانم كه عمري در بزرگ كردن من زحمت كشيد و هنگام بهار عمرم مرا فداي اسلام نمود. عزيزان اگر مرا دوست داريد در روز شهادت من جشن بگيريد و شاد باشيد كه از خانواده شما چنين فرزندي به لقاء الله پيوست و تو اي مادر سر بلند باش و افتخار كن كه پسرت بياري حسين زمان خميني شتافت و بدوعوت (هي من ناصر ينصرني) لبيك گفت و به ميدان نبرد شتافت و شهيد شد انتظار دارم كه وصيت نامه ام را با خطي درشت در تشييع جنازه ام بر روي تابوت بگذاريد كه منافقين بدانند كه من راه خدا را با چشم باز انتخاب كرده ام و با خون خود سيلي ساختم كه همه د‍‍ژخيمان روي زمين را غرق نمايد (باشد كه دست از فساد بكشند و به دامن اسلام پناهنده شوند)تقاضاي من اين است كه به وصيت نامه من عمل شود و به برادران و خواهران توصيه ميكنم كه خط امام كه همان خط خميني است دنبال كنند و رهبر عزيز را ياري نمائيد. شهيد دو چهره دارد خون وپيام و من با خون خود پيمان بستم و گفتم اگر با شهادت من اسلام و امام عزيز پايدار ميماند پس اي گلوله ها و خمپاره ها و نارنجك ها مرا دريابيد انسان ميتواند يك راه را انتخاب كند(يا زندگي ننگين يا مرگ با افتخار را)اميدوارم كه شما هم راه شهيدان را از ياد نبريد و از شما ميخواهم كه مساجد را پر كرده و نماز جمعه كه سنگر عبادي سياسي است برويد وراه شهيدان را ادمه دهيد واز خداوند متعال ميخواهم كه از مرحوم پدرم بخواهد و از مادرم و از برادرانم و خواهرانم و بخصوص نبي و اسد كه مرا حلال كنند. وقتي كه بر سر خاك پدرم ميرويد از طرف من هم فاتحه بخوانيد . و راه شهيدان را ادامه دهيد كه مديونيد.

(خدايا خدايا تا انقلاب مهدي خميني را نگهدار)

والسلام علي من اتبع الشهدي

تاريخ :3/1/136

هوای اینجا برایش تنگ بود

شهید علي اتابكی نهم مرداد 1341 ، در شهرستان تهران چشم به جهان گشود. پدرش عبدالله و مادرش دره الصدف نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور يافت. سی ام مهر 1361 ، با سمت مسئول تداركات در سومار توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شکم، شهيد شد. مزار او در بهشت زهرای زادگاهش واقع است.

شهید علی اتابکی در خانواده مذهبی به دنیا آمد. مطیع اوامر مادر خود بود. علی در هفت سالگی شروع به تحصیل کرد و تا سوم راهنمایی با نمرات عالی درس خود را به پایان رساند. در همین ایام بود که پدرش را از دست داد.

همگام با انقلاب

در زمان انقلاب فعالیت های بسیاری نمود. در راهپیمایی و تظاهرات سهم به سزایی داشت. برای مدتی پاسدار سنگرهای اسلام، همچون مساجد و کمیته ها بود. فعالیت ها همچنان ادامه داشت که جنگ تحمیلی عراق به سر کردگی آمریکا و نوکر سرسپرده اش، صدام، شروع شد. در همین دوران شور و شوق و عشقش به خدا و شهادت زیاد شد. تصمیم گرفت به جبهه برود، ولی رفتن برایش میسر نشد.

به سوی جبهه

اول فروردین 1361 در سپاه پاسداران نام نویسی کرد و در امتحانات آن موفق شد. پس از آن به جبهه هویزه، خونین و خرمشهر اعزام شد. بعد از چند ماه به تهران بازگشت. ولی هنوز عشق به شهادت در او شعله ور بود؛ قصد داشت دوباره برگردد که حمله صهیونیست ها به لبنان و دیگر شهرهای آن شروع شد. از طرف دولت جمهوری اسلامی به مدت 4 ماه با گروه تیپ محمد رسول الله به لبنان اعزام شد. گویی بانویش زینب(س) او را به بارگاه خود دعوت کرده و او وعده ملحق شدنش به سردار حسین را داده بود.

شوق پرواز

آنچنان که پس از عزیمت به تهران چند روز بیشتر نماند؛ چون دیگر هوای اینجا برایش تنگ بود و او هوای پرواز داشت. او رفت تا در نزدیکی حسین پرواز را آغاز کند. به جبهه سومار اعزام شد و پس از 17 روز به سوی سردارش حسین و معبودش و محبوبش الله شتافت.

منبع: مرکز اسناد بنیاد شهید و امور ایثارگران تهران بزرگ