همّت بلند دار که مردان روزگار از همّت بلند به جائی رسیده‌اند

 جناب آخوند ملا حسینقلی (همدانی) بعد از بیست و دو سال سیر و سلوک نتیجه گرفت و به مقصود رسید. خود آن جناب گفت: در عدم وصول به مراد،سخت گرفته بودم تا اینکه روزی در نجف در جایی نشسته بودم، کبوتری را دیدم که بر زمین نشست و پاره نان بسیار خشکیده ای را به منقار گرفت، هر چه نوک می زد خُرد نمی شد، پرواز کرد و رفت و نان را رها کرد، پس از چندی دوباره به سراغ آن تکه نان آمد، باز چند بار آن را نوک زد و خرد نشد، باز برگشت و بعد از مدتی بالاخره آن تکه نان را با منقارش خرد کرد و خورد. از این عمل کبوتر فهمیدم که اراده و همت برای (تکان دادن و پیشرفت) انسان لازم است . همّت بلند دار که مردان روزگار از همّت بلند به جائی رسیده‌اند .

[ نشریه مبلغان - فروردین و اردیبهشت 1384، شماره 65 - نکته ها وسرگذشتهای شنیدنی ]

نکند این چیزها... مرا از تو دور کند؟!

 یکی از افرادی که در دفتر آیت الله بهجت (ره) بودند نقل کردند: یک شب صدای گریه ی آقا خیلی بلند شده بود. خیلی کنجکاو شدیم، ایشان فقط خدا را صدا می زدند. ما هم مانده بودیم که چه چیزی از خدا می خواهند. این جریان در همان زمانی بود که تازه ایشان را به عنوان مرجع تقلید معرفی کرده بودند. حضرت آقا بعد از گریه های طولانی خطاب به حضرت حق عرض می کنند: نکند این چیزهایی که الان به من رسیده مرا از تو دور کند؟ اگر این چیزها می خواهد سبب دوری من از تو شود، این ها را از من بگیر.

[منبع : محمد اشتهاردی ، کتاب صاحبدلان ،جلد 1 (پرده نشین) ]

ذکر خالی، چنگی به دل نمی زند!

( از فرمایشات آیت الله مجتهدی تهرانی - ره )

 به یاد خدا باشید یا با تسبیح یا با دل. یاد خدا با دل خیلی اهمیت دارد. گاهی اوقات انسان با زبان در حال گفتن ذکر استغفار است، اما گناه هم می کند. در حدیث آمده که : « کسی که در حال گناه کردن استغفار میکند، خود را مسخره کرده است. یکی از علما می گفت: سی سال پیش سوار اتوبوس بودم، یک حاجی هم با ریش و عبا و قبا جلوی من نشسته بود. هر زن بی حجابی که وارد اتوبوس می شد، حاجی نگاه می کرد و یک « استغفر الله » می گفت. پشت سر هم هر زنی که وارد می شد، حاجی این کار را می کرد. یک وقت در یکی از ایستگاه ها یک خانم بی حجاب سوار ماشین شد، حاجی متوجه او نشد، من با دست به شانه اش زدم و گفتم : « حاج آقا، یک استغفر الله دیگر هم سوار اتوبوس شد! شخص حاجی با شنیدن حرف من ناگهان برگشت و متوجه شد یک عالم پشت سرش نشسته و مراقب اوست و فهمیده که شیطان او را بازی داده است. جیک نزد. شیطان این قدر عجیب است که در حالی که مشغول استغفار هستی، شما را به گناه می اندازد. این ذکر به درد نمی خورد. چون دل به یاد خدا نیست. حاجی پشت سر هم می گفت:« خدا لعنت کند کسانی را که اینها را بی حجاب کرده اند» اما با این حال، خودش، محو تماشایشان بود. اگر دل انسان به یاد خدا باشد که چشم، به زن نامحرم نگاه نمی کند! تسبیح در دست و ذکر استغفار هم بر لب، اما دل به یاد خدا نیست! از خدا بخواهید که دل هایتان به یاد او باشد. این مطلب را یادگاری از من داشته باشید: ذکر خالی، چنگی به دل نمی زند!

[ محمودی گلپایگانی ، در محضر مجتهدی ج 2، ص 165،انتشارات مستجار،1392 ]

شهیدان را شهیدان می شناسند!

[فرازهایی از دل نوشته های همسر سردار شهید حجت الله نعیمی ]

 آقا حجّت ... شوهرم ! یادم نمی رود که چگونه بر قبله گاه عشق تمام قامت می ایستادی و نماز شب می خواندی. آن قدر سجده های آخر تو طولانی می شد که من گمان می بردم خوابت برده است! و حتی یک بار از سر عطوفت بر این حالت معنوی تو آن قدر در تعجب شدم که وقتی شانه هایت را تکان دادم به جای تکان خوردن شانه هایت، دستانم لرزید! ناگهان صدای العفو العفو تو مرا درجایم میخکوب کرد! ... همدم عزیزم! آن روز که با تو بر سفره عقد نشستم و به این سنّت نبوی پای بند شدم می دانستم که عروس تو در دنیا من نیستم بلکه عروس واقعی تو شهادت است! اما چه کنم با این که می دانستم تو اهل ملکوتی اما مِهرت، محبت ات آن قدر در خانه دلم نشست که همان لحظات کوتاه و معنوی با تو بودن را، برای ذخیره آخرتم غنیمت دانستم. دلبندم! اگر تو پرواز کردی به حَقّت رسیده ای و من از این که تو به حَقِّت رسیده ای خوشحالم! هر وقت یاد تو را در سرزمین دلم زنده می کنم برای این که در دلِ بی قرارم، تسکینی بیابم، برمزارِ هم رزمانت یعنی حاج حسین بصیر و محمد حسن طوسی می نشینم و از آن ها با اشک دیدگانم از تو سراغ می گیرم، چون معتقدیم شهیدان را شهیدان می شناسند! نعیمی عزیز! دلم برای مهربانی های تو تنگ شده است و دلم برای به یاد خدا بودن تو پرپر می زند! ... حجّت عزیز! حالا دیگر جنگ تمام شده است، تعدادی از هم رزمانت که با تو بر خاک های جنوب به سجده عشق، پیشانی ساییده بودند از سفر بازگشتند اما گویا تقدیر آن است که من، هم همسر مفقودالاثر بمانم و هم دختر مفقودالاثر! خیلی ها با دو چشمان خود انتظار یک نفر را می کشند اما من با دو چشمانم که حالا دیگر اشکی برایش نمانده انتظار دو نفر را می کشم. یعنی بابا و تو! بابای عزیزم و آقا حجّت دلاور! به هر دوی شما می گویم: خیالتان راحت باشد. هرگز از هیچ چیز و هیچ کس گلایه ای نداریم چون شما را قربانیان راه خدا می دانیم و مطمئن هستیم که با خوب کسی معامله کردیم! خریدار شما خدا بود و بس!

[ فرازهایی از دل نوشته های همسر سردار شهید حجت الله نعیمی فرمانده اطلاعات و عملیات محور 1 لشکر ویژه 25 کربلا ، بخش فرهنگ پایداری تبیان]

یک استفتاء

سوال: حکم شرعی مراجعه به مراکز معاملات ملکی و درخواست تنظیم قولنامه یا مبایعه نامه صوری و غیر واقعی چیست؟

جواب: درخواست و صدور قولنامه یا مبایعه نامه صوری جایز نیست و دریافت تسهیلات در قالب عقود صوری از قبیل فروش اقساطی و ... باطل است و کسی که آنرا گرفته حق تصرف ندارد.

استفتائات مقام معظم رهبری - khamenei.ir

وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‌‏ تَنْفَعُ المُؤْمِنِينَ .    ( سوره مبارکه ذاريات، آيه 55 )

مردم را تذكر و پند بده، زيرا تذكر براى‌ مؤمنين سودمند است.

هرچه به او اعلام خطر كنند... باور نخواهد كرد !!!

خدا نکند انسان به امراض بی‎درد مبتلا گردد. مرض‌هایی که درد دارد انسان را وادار می‎کند که در مقام علاج برآید؛ به دکتر و بیمارستان مراجعه کند؛ لیکن مرضی که بی‎درد است و احساس نمی‎شود، بسیار خطرناک می‎باشد. وقتی انسان خبردار می‎گردد که کار از کار گذشته است. ... مرض هاي رواني اگر درد داشت ... بالاخره انسان را به معالجه و درمان وا مي داشت ولي چه توان كرد كه اين امراض خطرناك ، درد ندارد، مرض ‍ غرور و خودخواهي بي درد است ، معاصي ديگر بدون ايجاد درد، قلب و روح را فاسد مي سازد. اين مرضها نه تنها درد ندارد بلكه ظاهر لذت بخشي نيز دارد، مجالس و محافلي كه به غيبت مي گذرد خيلي گرم و شيرين است حب نفس و حب دنيا كه ريشه همه گناهان است لذت بخش مي باشد و قهرا انسان اگر از مرضي لذت برد و درد هم نداشت دنبال معالجه نخواهد رفت . و هرچه به او اعلام خطر كنند كه اين مرض كشنده است باور نخواهد كرد.

(حضرت امام خميني (ره)، جهاد با نفس يا جهاد اكبر، ص 56 ، انتشارات امیر کبیر، 1360 )

حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است

حضرت آیت الله امام خامنه ای ( مدظله العالی ) در دیدار با اساتید، فضلا و طلاب نخبه‌ی حوزه علمیه قم در تاریخ 89/08/02 در ذیل شرح حدیثی، توصیه‌ی مرحوم آیت‌الله بهجت(رضوان الله تعالی علیه) را برای خواندن دعای «يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ» بیان کردند و فرمودند: «مرحوم آقای بهجت (رضوان الله تعالی علیه) می فرمودند این دعا را زیاد بخوانید: «يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ». ممکن بود یک اشکال مقدّری وجود داشته باشد، ایشان به آن هم جواب می‌داد. ممکن بود کسی بگوید وقتی می گوئیم «ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ»، ما که دینمان درست است، منطقی است، مستحکم است، این برای آن طبقات پایین است. ایشان می فرمود در هر طبقه‌ای که دل انسان و ایمان انسان و دینداری انسان هست، تنزّل از آن طبقه، برگشت است. « ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ» یعنی دین را در همان طبقه‌ی عالی نگه دار و تثبیت کن. اگر این شد، آن وقت زندگی می شود شیرین، مرگ هم مرگ راحت. یکی از مشکلات اساسی ماها، مشکل مردن است.امام سجاد (علیه السلام) به خداوند متعال عرض می کند: «أَمِتْنَا مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ، تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ ». خب، انسان در همه‌ی طول عمر در طریق هدایت بوده، اما باز امام دعا می کند که: «أَمِتْنَا مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ، تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ »؛ معلوم می شود خطرناک است. حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است کس ندانست که آخر به چه حالت برود

[منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی Khamenei.ir ]

غرض اصلی، عبودیت و بندگی است

از حضرت آیت الله العظمی بهجت(ره) شنیدم که فرمودند: در محضر استادمان آیت الله قاضی(ره) بودیم. ایشان فرزندان زیادی داشتند؛ چون چند عیال داشتند. بچه ها می آمدند و می گفتند: پول بدهید! ایشان می فرمودند: پول نیست! در آخر که بچه ها رفتند، آقای قاضی(ره) فرمودند: من اگر بخواهم، طلا هم حاضر می شود! استاد من هم می توانست این کار را بکند، ولی ما نمی کنیم! هدف از خلقت ما این است که بنده خدا شویم. مقام بندگی خدا، بسیار مقام بالایی است. ما خلق نشده ایم که حتما دارای کشف و کرامات باشیم، بلکه غرض اصلی، عبودیت و بندگی است. چه مقامی بالاتر از این که خداوند رب العالمین از انسان راضی باشد؟!

[ نکته ها از گفته ها ، گزیده ای از سخنرانی های استاد فاطمی نیا ، ناشر بخش فرهنگی مسجد و حسینه الزهراء - س - مشهد ، چاپ اول دوره سه جلدی / 1386 ]

ترک کن هر آنچه آخرت را از یادت می‏برد !

( از سفارشات علّامه میرزا ابوالحسن شعرانی - ره ، به اهل علم)

عمده در تهذیب نفس آن است که ، سرسختانه بکوشد، و خود را به اخلاق فاضله خوی دهد، و در این زمینه تنها خواندن احادیث مربوطه کفایت نمی‏کند، بلکه عمده این است که با آنانی که خود را مهذّب ساخته‏اند معاشرت داشته باشد و اعمال خود را بر آنان عرضه بدارد، و بدین وسیله عیوب خود را دریابد، و راه اصلاح را از ایشان بیاموزد ... و بر تو سزاوار است که همنشینی با مردم را، جز برای تعلیم، کم کنی؛ بویژه معاشرت با ثروتمندان و خوشگذرانان و اهل دنیا را. و ترک کنی هر آنچه آخرت را از یادت می‏برد، و تو را به دنیا راغب می‏سازد. و شایسته است که با صالحین و اهل زهد و عبادت همراه باشی؛ زیرا چنین معاشرتی، تا حدود قابل توجّهی، در تهذیب نفس موثر است.

( برنامه سلوک در نامه های سالکان،ص ص 291-293 )